ριζομανία

η, Ν

(φυτοπαθολ.) ασθένεια τού ζαχαρότευτλου που οφείλεται σε ιό και χαρακτηρίζεται από μείωση τού μεγέθους τής ρίζας, έντονη ριζογένεση, νέκρωση τών νευρώσεων τών φύλλων και εμφάνιση μωσαϊκού στα φύλλα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. rhizomanie (< ρίζα + μανία)].